De tweetrapsmaking - hoe werkt dat ook al weer?
Een tweetrapsmaking is eenvoudig gezegd een bepaling in het testament, waarin staat dat de langstlevende tot enig erfgenaam wordt benoemd en de kinderen pas erven van hun eerst overleden ouder op het moment dat beide ouders zijn overleden. De tweetrapsmaking zorgt ervoor dat er geen kindsdelen ontstaan, waarover erfbelasting moet worden betaald. De kinderen zijn door de tweetrapsmaking onterfd. Pas na overlijden van de langstlevende erven zij alsnog wat er over is van het vermogen van de eerst overleden ouder. Daarnaast erven zij het vermogen van de langstlevende ouder. Zij worden op dat moment dus erfgenaam in twee nalatenschappen tegelijk. Met in iedere nalatenschap recht op de kindvrijstelling en tarief.
Na het overlijden van de eerste ouder moet zijn of haar vermogen worden beschreven (akte van bezwaard vermogen) en moet de langstlevende het verloop van dit vermogen bijhouden. Dat laatste valt niet altijd mee en wordt in de praktijk niet of niet goed uitgevoerd. En dan is het de vraag of het kind optimaal gebruik kan maken van de vrijstellingen en het tariefvoordeel. En omdat er geen kindsdelen zijn ontstaan, kan je ook geen gebruik maken van oprenting of vervroegd uitkeren van kindsdelen als de langstlevende partner wordt opgenomen in een zorginstelling.
Tip
Als het voorkomen van erfbelasting bij het overlijden van de eerste ouder de enige reden is om een tweetrapsmaking op te nemen, is een testament met een opvullegaat voor de langstlevende en een flexibele rentebepaling over de kindsdelen vaak een beter alternatief.