Reisbureauregeling niet voor verhuur woningen aan arbeidsmigranten
Een onderneemster verhuurt woningen aan uitzendbureaus voor de huisvesting van arbeidsmigranten. Zij huurt deze woningen van derden, zoals vakantieparken, andere huisvestingsbureaus en particulieren. De vrouw verhuurt de meeste woningen door zonder aanvullende diensten. Bij enkele woningen verzorgt zij aanvullend de eindschoonmaak en zorgt zij voor gas, licht en water en/of internet. De inspecteur meent dat de verhuur valt onder de reisbureauregeling en legt over de jaren 2014 tot en met 2017 btw-naheffingsaanslagen op. Maar is dat terecht?
Hof Amsterdam stelt vast dat de reisbureauregeling een uitzondering vormt op de hoofregel vanwege de bijzondere aard van de activiteiten van reisbureaus en reisorganisatoren. De regeling geldt wanneer een of meer reisdiensten worden ingekocht bij andere ondernemers, waarna deze op eigen naam aan de reiziger ter beschikking worden gesteld. Ook de verhuur van (vakantie)woningen aan reizigers wordt aangemerkt als een reisdienst. Vaak omvat deze activiteit naast de verhuur ook diensten als het geven van informatie en advies.
Kenmerken
Iedere ondernemer die de kenmerken bezit waardoor zijn of haar diensten kunnen worden gelijkgesteld aan die van een reisbureau of reisorganisator, valt onder de reisbureauregeling. De kenmerken bestaan uit een verscheidenheid aan vakantie- en reismodules, waaruit klanten kunnen kiezen. De onderneemster biedt deze verscheidenheid aan diensten niet. Alleen daarom al is de reisbureauregeling niet van toepassing. Ook de aanvullende diensten waardoor de woningen in goede staat blijven, maken niet dat de reisbureauregeling van toepassing is.