Problemen met (internationale) betalingen door informatieverzoeken banken
Banken stellen steeds hogere eisen aan hun klanten. Zo kan de bank je vragen waar je geld vandaan komt, of waarvoor je je geld gaat gebruiken. Een informatieverzoek van de bank is niet altijd goed te plaatsen en banken geven vaak ook niet prijs hoe hun beleid wat dit betreft precies in elkaar steekt. De antiwitwaswetgeving verandert bovendien constant. Vanuit dat perspectief kan de bank van ondernemers die cliëntonderzoeken verrichten, verlangen om deze zo nodig te verstrekken. Wat mag een bank allemaal vragen? En hoever moet je gaan in het delen van informatie?
Banken hebben onder andere op basis van de Wet op het financieel toezicht (Wft) een verplichting om toezicht te houden op financiële transacties. Informatieverzoeken van de bank komen voort uit hun taak om ongebruikelijke betalingen te onderzoeken. Banken hebben een poortwachtersfunctie: ze moeten voorkomen dat criminelen misbruik maken van het financiële stelsel. Om witwassen tegen te gaan, wordt van de bank verwacht dat zij de verplichtingen nakomt uit de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft).
Voor banken is het uitvoeren van een cliëntenonderzoek en monitoren van transacties verplicht. Banken verwachten hierin soms uitvoerige cliënt- en achtergrondonderzoeken van hun klanten/ondernemers. Het negeren van een informatieverzoek kan verstrekkende gevolgen hebben. De bank kan als reactie daarop namelijk transacties (tijdelijk) blokkeren of de rekening eenzijdig opzeggen.
Tip
Het is van belang om te beseffen dat het niet, onjuist, of onvolledig informatie aanleveren aan de bank verstrekkende gevolgen kan hebben. Nadelige gevolgen kunnen beperkt of zelfs voorkomen worden, door weloverwogen en adequaat te reageren op informatieverzoeken van de bank. De juridische adviseurs van Fiscount kunnen je hierbij helpen.